167

przyznać sam przed sobą, że już nie wie, co jest rzeczywistością, a co wyobrażeniem.
– No właśnie. – Skinęła głową.
wyjścia.
– O nie. – Wyjął komórkę z kieszeni. – Dzwonię na policję. Mój kumpel z wydziału
– Jestem tu jako twój przyjaciel.
pokład. Ale nawet jeśli tak, nikt nie zajrzał na dół mimo jej krzyków i błagań.
wisiała krzywo, jak dawniej, jakby właściciel szczycił się tym, że w jego barze nic nie
uniosła powieki; czarne źrenice zasłaniały niemal całe złote tęczówki.
pokładem lekko rozkołysanej łodzi i widzieć przy tym uśmiech satysfakcji na twarzy kobiety,
poszukiwań powiększył się dramatycznie.
niej kotka, Księżniczka.
Zajrzała do lodówki. Żałosne resztki pizzy w pudełku, po kiełbaskach pepperoni nie
Ładniutka. Trzydzieści dwa lata, jeśli wierzyć dokumentom. Wzorowa obywatelka.
Nawet jeśli żyje tu niemal samotnie.

– No.
samochodzie. Może też z tymi z miejsc zbrodni.
włamał i wszystko wyniósł, więc zajrzała.
Ciężarówka z trumną już odjechała. Bentz został sam nad dziuraw ziemi, w której, jak
– Mam kilka pytań na temat śmierci Jennifer.
Szoruję sobie stopy, rozkoszuję się dotykiem ciepłej wody na całym ciele. Zmywa ze
się czytać w jej myślach.
– Na przystani? W marinie? W suchym doku? – Szukał kolejnych szczegółów.
Przekręcił kluczyk w stacyjce i silnik ożył. Wyjechał z parkingu – co było rzadkością
Przez pewien czas mieszkała z nimi jego córka, choć to akurat wypadło nie tak, jak
– Porozmawiać.
wiekowej parówki. Myślami był gdzie indziej, przy O1ivii. Oby żyła. Cała. Zdrowa.
– Więc kto?
Choć mu się to nie podobało, musiał przyznać, że tym razem Bledsoe trafił w dziesiątkę.
ciężarki... Ćwiczył, odkąd żona obdarzyła go na urodziny karnetem na siłownię. Jasne, to